Od 2002 roku pracuję w Instytucie Integralnej Psychoterapii Gestalt w Krakowie jako psychoterapeutka oraz jako nauczyciel i superwizor, prowadząc zajęcia z teorii i praktyki psychoterapii Gestalt, z technik psychoterapeutycznych w pracy z klientami, superwizje procesu grupowego. Prowadzę również superwizje indywidualne oraz grupowe, tak ze studentami, jak i zespołami psychoterapeutów w różnych ich miejscach pracy.
Mam 30-letnie doświadczenie w pracy w Poradni Psychologicznej jako psycholog i psychoterapeutka.
Przez przeszło 20 lat pracowałam w Polskim Stowarzyszeniu Psychologów Praktyków w Krakowie jako trenerka i terapeutka oraz współautorka i realizatorka programów psychoterapeutycznych dla dzieci, młodzieży i dorosłych.
Certyfikaty
• Certyfikat psychoterapeuty PTPG
• Certyfikat psychoterapeuty EAGT
• Certyfikat psychoterapeuty EAP
• Rekomendacje trenerskie I i II stopnia PTPsychologiczny
• Certyfikat trenerski ITG-PSPP
• Trener psychoprofilaktyki PSPP
• Superwizor IIPG, EAGT, PTPG
Specjalizacja
• Psychoterapia indywidualna
• Superwizja indywidualna i grupowa
• Konsultacje dla rodziców i par
• Praca z bajką i technikami wizualizacyjno-relaksacyjnymi
O czym pamiętać w procesie kształcenia?
Moje przesłanie (i pamiętanie) dla studiujących psychoterapię brzmi: masz szanse stale się rozwijać, poznawać siebie i innych. Masz różnych nauczycieli, więc możesz doświadczać rozmaitości stylów i podejść. Masz możliwość twórczego kreowania własnego warsztatu pracy – z tego co poznajesz i co jest Ci bliskie i skuteczne w przyszłej działalności. Wybieraj co dla Ciebie – bo psychoterapia to i sztuka, i nauka, i Ty ze swoimi zasobami. I dbaj o siebie, o swój obszar osobisty, bo to warunek Twojej skuteczności w pracy. I życzę Ci oprócz trudu i odpowiedzialności dużo radości i satysfakcji z tej sfery życia.
Moja filozofia psychoterapii
• O ludziach można pisać, można snuć filozoficzne rozważania dotyczące człowieczego losu ale w pracy psychoterapeutycznej jest spotkanie, jest ruch, jest działanie, wpływ wzajemny, jest wynik czyli zmiana. Efekt wspólnej podróży, do której terapeuta jest zaproszony. I to właśnie sprawia, że jest „po co”. Wierzę w indywidualny proces rozwojowy-osobniczy każdego z nas, który trwa do końca naszego życia. I wierzę w relacje które go kształtują.
• Rozwijamy się w relacjach i one dają nam korekcyjne i nie korekcyjne, ale doświadczenia. Uczymy się do końca. Po coś tu jesteśmy. Uczymy się zawsze od siebie wzajemnie. I chyba chodzi o to by było nam lepiej i byśmy przeżywali nasze doświadczenia w zgodzie ze sobą. W akceptacji tego co stwarzamy, i kreujemy, a nie w cierpieniu i przetrwaniu. Wykorzystaj na ile możesz swój potencjał. To ważne i dla klienta i dla terapeuty siedzącego po drugiej stronie.
Jak rozumiem praktykowanie psychoterapii?
Praktykowanie psychoterapii to stałe wybory jak i kiedy podążać za klientem kiedy i jak go prowadzić. Kiedy się dzielić swoim, a kiedy i jak 'własne’ w nawiasie utrzymać. To dużo pytań do siebie i do tego, który przyszedł. Co robi? Jak działa? Po co mu to? Jak może inaczej? To też stałe poznawanie różnych światów osób, które przychodzą. Ale też znajomość warunków, wyzwań i specyfiki współczesnego świata. To bycie zaskakiwanym i zaskakującym Innego. To plastyczność i ciekawienie się. Stałe uczenie się nowych rzeczy. Korzystanie, tak z wiedzy zaprzeszłej, jak i współczesnej. Używanie intuicji. Proces psychoterapii to czasem też niekoniecznie miłe niespodzianki (do pracy). Często konieczna cierpliwość i drobne kroczki, a czasem wytrącenie z utartej ścieżki.