Terapia par metodą EFT – Kurs online

EFT Par uznaje emocjonalną regulację za podstawową siłę, na której opiera się interakcja w parze. Zakładając, że emocje są  główną motywacją łączenia się w pary, praca w oparciu o EFT Par łączy systemowe i doświadczeniowe narzędzia i koncepcje.

Terapeuci pracujący z parą stosujący  EFT pomagają w regulacji afektu w związku, zaczynając od przekształcenia  negatywnego cyklu relacyjnego w pozytywny, poprzez wzmocnienie u partnerów umiejętności ukojenia siebie i drugiego. Problematyczne interakcje są przekształcane dzięki docieraniu każdego z partnerów do własnych, wrażliwych emocji w obecności drugiego. Zachęcając  parę  do skupienia się na specyfice tego, co dzieje się  między nimi, terapeuta pomaga partnerom zmniejszyć skłonność do wzajemnego obwiniania się za trudności w ich relacji. Do zmiany może dojść wtedy, gdy partnerzy są gotowi przyjąć i docenić swoje pierwotne doświadczenia emocjonalne, wzajemnie się wspierając. Uzdrowienie i ponowna bliskość przychodzi przez dzielenie się i kojenie u każdego z partnerów pierwotnych zranionych emocji. Do tego potrzebna jest praca nad zranieniami więzi i tożsamości, która prowadzi do uzdrowienia przez przeformułowanie podstawowych ran emocjonalnych. Natomiast  wzmocnienie zdolności obu stron do samoukojenia zmniejsza oczekiwania partnera, postrzeganego dotychczas jako jedynego źródła regulacji emocji. W ten sposób wzajemna relacja pary zostaje wzmocniona; zmniejsza się niepokój a wzrasta poczucie więzi i bliskości (Goldman i Wise, 2018).

EFT Par składa się z pięciu etapów:

1. Początkowy etap to docenienie i tworzenie sojuszu. Po nim następują kolejne etapy zatrzymania negatywnego cyklu interakcyjnego i przeformułowanie podstawowych emocji i potrzeb.
2. Przesunięcie do przodu (czyli zmiana) pojawia się między etapem  drugim  a trzecim , kiedy uwaga przenosi się z poziomu interakcyjnego na poziom intrapsychiczny.
3. Na tym trzecim etapie pogłębiają się podstawowe emocje i potrzeby a partnerzy mówią o swoich pierwotnych zranieniach.
4. W czwartym etapie terapia powraca do interakcji, ponieważ wzorce są przeformułowywane  przez partnerów umiejących już przyjąć , potwierdzić i uznać swoje wzajemnie podstawowe słabości. Jest to moment w którym dochodzi do ponownego zbliżenia. Urazy emocjonalne związane z przywiązaniem i tożsamością, na tym etapie są wyrażane i przekształcane. Tutaj również może nastąpić samouzdrowienie.
5. Ostatnią fazą  jest konsolidacja i integracja zmian jakie się dokonały w procesie terapii (Greenberg i Goldman, 2008).