Zdaniem naukowców wyjaśnianie czyjegoś strachu przed wodą, jedynie tym, że w dzieciństwie omal się nie utopił, to za mało. Indywidualna skłonność do rozwijania lęków i fobii może być bardzo ważna w reakcjach na trudne doświadczenia z przeszłości.
Fobie to najczęstsze zaburzenia lękowe, na które cierpią miliony osób. Najbardziej popularne obiekty wywołujące fobie to:
- Zwierzęta, zwykle pająki i węże,
- Zjawiska naturalne, takie jak wysokie góry lub burze,
- Krew, zwłaszcza widok ciężkich obrażeń ciała lub zastrzyków i pobierania krwi,
- Inne sytuacje związane z możliwymi wypadkami, takie jak jazda samolotem czy windą.
Na łamach „Psychology Today” opublikowano krótkie podsumowanie wydanego niedawno przeglądu ponad 4000 badań na temat fobii. Naukowcy, którzy dokonali przeglądu, starali się odpowiedzieć na pytanie, jakie czynniki odpowiedzialne są za pojawienie się i rozwinięcie fobii u danej jednostki.
Na podstawie podsumowanych danych doszli do wniosku, że różnice genetyczne między osobnikami mają ogromny wpływ na rozwój fobii. Zgodnie z badaniami, czynnik genetyczny aż w 41 proc. odpowiedzialny był za rozwój fobii związanej z widokiem krwi oraz w 45 proc. za rozwój fobii związanych ze zwierzętami. Kolejnym ważnym, a zdaniem autorów, nawet kluczowym czynnikiem odpowiedzialnym za rozwój zaburzenia lękowego, jest trudne doświadczenie z przeszłości. Ale nie każdy, kto przeżył groźną burzę czy został ugryziony przez psa, w konsekwencji doświadcza fobii. Te różnice najczęściej mogą obserwować rodzice- jedno z dzieci może panicznie bać się wchodzenia na krzesła, ponieważ kiedyś upadło, podczas gdy jego brat lub siostra nieustannie wdrapuje się na meble, mimo kilkudziesięciu bolesnych upadków.
Autorzy sugerują, że możemy nie zdawać sobie sprawy, jak silnie przykre doświadczenie wzmocnione jest przez indywidualną skłonność do rozwijania lęków po takim doświadczeniu. Tendencja ta, zdaniem autorów, przynajmniej częściowo determinowana jest przez nasze geny.
Niezależnie od przyczyny fobii, dobrą wiadomością jest fakt, że osoby z tego typu zaburzeniami bardzo dobrze reagują na leczenie. Zgodnie z badaniami aż 90 proc. ludzi zostaje wyleczonych w stopniu znacznym lub całkowitym średnio cztery lata po rozpoczęciu terapii, która zwykle polega na stopniowym konfrontowaniu swoich lęków w bezpiecznym, kontrolowanym otoczeniu.
Jeśli twój lęk przeszkadza ci w prowadzeniu normalnego życia, warto porozmawiać o tym z terapeutą.
Źródło: Psychology Today
Photo by Vadim Bogulov on Unsplash